Sinds ik aan de studie Geneeskunde begon, wist ik één ding zeker: ik wil graag een coschap in het buitenland volgen. En nu was het zo ver. Ik had het geluk om voor mijn stage naar Mikumi, Tanzania, te mogen afreizen. De reis alleen vond ik ontzettend spannend, maar vanaf het moment dat ik aankwam, heb ik geen moment spijt gehad.
Ik werd superwarm ontvangen door Monica, een van de verpleegkundigen van het ziekenhuis, die me ons guesthouse liet zien en me meteen welkom liet voelen. Even later ontmoette ik ook de andere coassistenten, met wie ik nog veel leuke dingen heb mogen doen.
Als student mochten wij meekijken op verschillende afdelingen: male, female, pediatrics en maturnity. Hier deden we samen met de artsen en verpleegkundigen de ‘visite’. Ik heb veel geleerd over tropische ziekten die we in Nederland nauwelijks zien, zoals malaria, tuberculose en hiv/aids. Het fijne was dat iedereen van het personeel ons dingen wilde leren en ook openstond voor onze inbreng. Daarnaast konden we ook de beeldvorming, OK, spoedeisende hulp en het poliklinisch spreekuur bezoeken.
De zorg in Tanzania is, zoals verwacht, heel anders dan in Nederland. Er zijn veel obstakels, zoals de beschikbaarheid van geneesmiddelen en beeldvorming. Helaas hebben we vaak gezien dat het gebrek aan geld een groot probleem is. Het merendeel van de bevolking is niet verzekerd voor gezondheidszorg, waardoor veel patiënten de benodigde behandeling niet kunnen betalen. Dit leidde ertoe dat veel patiënten het ziekenhuis voortijdig verlieten, wat moeilijk om te zien was. Door het gebrek aan financiële middelen blijven mensen ook veel langer ziek thuis dan in Nederland, waardoor ze vaak ernstiger ziek zijn. Dit heeft zeker indruk op me gemaakt.
Wat me daarnaast het meest is bijgebleven van mijn coschap, is de vriendelijkheid en openheid van de lokale bevolking. Ik heb veel van de lokale gewoonten en taal mogen leren kennen, waardoor Mikumi als mijn tweede thuis voelde. Aan al het personeel van het ziekenhuis: asante sana kwa kila kitu.
