Hoe een klinische les al het ziekenhuis personeel verenigde in een belangrijk onderwerp.
Woensdagochtend was een bijzondere dag voor mij als verloskundige student. Ik kreeg de kans om een klinische les te geven aan al het ziekenhuispersoneel, van tuinmannen tot schoonmakers. De aanleiding was mijn observatie van situaties waarin pasgeboren kindjes gereanimeerd of beademd moesten worden, en de realisatie dat de kennis hiervoor niet altijd aanwezig was. Daarom koos ik ervoor om de kracht van ‘helping babies breathe’ naar voren te brengen.
Tijdens de les zag ik een divers publiek voor me. Sommigen luisterden aandachtig, terwijl anderen wat minder geïnteresseerd leken. Maar desondanks voelde het goed om deze belangrijke informatie te delen. Het was een ervaring die me uitdaagde, maar tegelijkertijd een gevoel van voldoening gaf. Want wetende dat ik mogelijk levens zou kunnen beïnvloeden door deze kennis te delen, voelde als een waardevolle bijdrage aan de zorg in het ziekenhuis.
Het moment waarop verschillende afdelingen en functies binnen het ziekenhuis samenkwamen om te leren over dit cruciale onderwerp, was inspirerend. Het benadrukte het belang van samenwerking en continue educatie in de zorg. Want uiteindelijk vormen we allemaal een team dat zich inzet voor het welzijn van onze patiënten, ongeacht onze specifieke rol in het ziekenhuis.
Kortom, het geven van deze klinische les bracht niet alleen kennisoverdracht met zich mee, maar ook een gevoel van saamhorigheid en betrokkenheid binnen het ziekenhuis. Het is een ervaring die ik koester en die me motiveert om me verder in te zetten voor het delen van belangrijke informatie en het verbeteren van de zorg voor de meest kwetsbaren onder ons: de pasgeboren baby’s.